مشعل جاوید

اونی گتیرن اونی آپاران اولدی! کسی که روی کار آوردش از بین بردش. عاقبت خیانت به میهن مرگی با تصادف ساختگی بود. به قول زنده یاد نجف قلی پسیان: مرگ بود، بازگشت هم بود.

ماشالله!
آن وقت باز هم عده ای در برنامه هایی مانند پرگار بی بی سی می گویند که در ایران آزادی نیست و ایران همان زندان خلق های گرفتار زنجیر استبداد قوم فارس است و اصلن ایرانی وجود نداشته است.
شاید باور کردن این حقیقت دشوار باشد اما در شهر سه نقطه کتابی به قلم یک نویسنده افغانی منتشر شده بود که نه تنها منکر حقوق حقه ایران بر هرات و سیستان بود بلکه ایرانیان را متجاوز قلمداد کرده و سبزوار و تربت حیدریه را جزوی از خاک پاک افغانستان می دانستند.
معلم کُتّابی دیدم در دیار مغرب ترشروی تلخ گفتار بدخوی مردم آزار گدا طبع ناپرهیزگار که عیش مسلمانان به دیدن او تبه گشتی و خواندن قرآنش دل مردم سیه کردی. جمعی پسران پاکیزه و دختران دوشیزه به دست جفای او گرفتار نه زهره خنده و نه یارای گفتار گه عارض سیمین یکی را طپنچه زدی و گه ساق بلورین دیگری شکنجه کردی. القصه شنیدم که طرفی از خباثت نفس او معلوم کردند و بزدند و براندند و مکتب او را به مصلحی دادند پارسای سلیم نیک مرد حلیم که سخن جز به حکم ضرورت نگفتی و موجب آزار کس بر زبانش نرفتی.
کودکان را هیبت استاد نخستین از سر برفت و معلم دومین را اخلاق ملکی دیدند و یک یک دیو شدند به اعتماد حلم او ترک علم دادند اغلب اوقات به بازیچه فراهم نشستندی و لوح درست ناکرده در سر هم شکستندی
استاد معلم چو بود بى آزار
خرسک بازند کودکان در بازار
بعد از دو هفته بر آن مسجد گذر کردم، معلم اولین را دیدم که دل خوش کرده بودند و به جای خویش آورده. انصاف برنجیدم و لاحول گفتم که ابلیس را معلم ملائکه دیگر چرا کردند. پیرمردی ظریف جهاندیده گفت:
پادشاهی پسر به مکتب داد
لوح سیمینش بر کنار نهاد
بر سر لوح او نبشته به زر
جور استاد به ز مهر پدر
************************
هنگامی که مفهوم ایران و وطن مشترک به سخره گرفته شود باید هم پیشه وری و غلام یحیی مشعل داران جاویدانی باشند که کلید روشنایی آن توسط استالین و باقروف زده شده باشد.
روحتان شاد قوام السلطنه و آرتشیانی که نوکران روسیه را در سال 1325 از میهن همه ما بیرون راندید.

1-چنین انتشاراتی در قم وجود نداشته است.
2- در خیانت پیشه وری به ایران و آذربایجان هیچ شکی نیست.